Zygmunt Krasiński

Hrabia Napoleon Stanisław Adam Ludwig Zygmunt Krasiński herbu Ślepowron, piszący pod pseudonimem Spiridion Prawdzicki, powszechnie znany jako Zygmunt Krasiński (ur. 19 lutego 1812 w Paryżu – zm. 23 lutego 1859 w Paryżu) – polski poeta epoki romantyzmu, nazywany często poetą dialogu[1]; współcześnie znany zwłaszcza jako dramatopisarz oraz historiozof związany z kółkiem mesjanistycznym, wolnomularz. Pisał również powieści historyczne z dziejów Polski oraz powieści gotyckie inspirowane twórczością Anny Radcliffe. Współczesna krytyka literacka uznaje go za jednego z najwybitniejszych pisarzy polskiego romantyzmu[2] oraz najwybitniejszego twórcę tzw. listu romantycznego[3].
Tradycyjnie Krasińskiego zwykło zaliczać się do grona tzw. Czterech Wieszczów literatury polskiej (obok Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Cypriana Kamila Norwida), choć coraz częstsze są próby zdetronizowania Krasińskiego przez współczesną krytykę literacką[4].
Był potomkiem magnackiej rodziny Krasińskich II ordynatem opinogórskim, synem generała Wincentego i Marii Radziwiłłówny. Jego ojcem chrzestnym był cesarz Napoleon I.

ADAM MICKIEWICZ

Adam Bernard Mickiewicz (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – polski poeta, działacz i publicysta polityczny, nazywany poetą przeobrażeń[1] oraz bardem słowiańskim[2]. Obok Juliusza Słowackiego oraz Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (grono tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej w ogóle[3][4], a nawet za jednego z największych na skalę europejską[5]. Członek Stowarzyszenia Filomatów, mesjanista związany z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Najwybitniejszy twórca dramatu romantycznego w Polsce[6], zarówno w ojczyźnie jak i w Europie zachodniej porównywany do Byrona i Goethego[7][8]. Prócz tego wykładowca literatury słowiańskiej na Collège de France.
Współcześnie znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos.

wielomiany i jednomiany

Jednomian to liczba czynników, w którym każdy czynnik jest liczbą lub pewną zmienną.

Wielomian to suma jednomianów
Sposób rozwiązywania
Aby rozwiązać nierówność wielomianową, należy wykonać następujące kroki:
Przenosimy wszystkie liczby i niewiadome na lewą stronę, tak, prawa strona była równa zeru.
Za pomocą znanych już nam sposobów (grupowanie, wykorzystanie wzorów skróconego mnożenia, obliczenie miejsc zerowych funkcji kwadratowej) rozkładamy wielomian po lewej stronie na iloczyn wielomianów stopnia co najwyżej drugiego.
Następnie, dla każdego z wielomianów po rozkładzie znajdujemy przedział, w którym jest dodatni, miejsce zerowe i przedział, w którym jest ujemny.
Budujemy tabelkę znaków wielomianu w poszczególnych przedziałach.
Zapisujemy przedziały, w których wielomian jest dodatni, ujemny bądź równy zeru.
Formułujemy odpowiedź.

J.polski

Fatum - w mitologii greckiej to personifikacja nieuchronnego, nieodwracalnego losu; nieodwołalna wola bogów, na którą nikt nie ma wpływu. Fatum ciążące nad bohaterem ograniczało ramy jego wolnej woli, kierując skutki działań w jednym tylko, zgubnym kierunku. Było bezpośrednią, przyczyną jego końcowej klęski i tragedii; potocznie przeznaczenie, z tą różnicą, że przeznaczenie może mieć również wydźwięk pozytywny, a personifikacją jest wtedy Tyche (lub bardziej znana z mitologii rzymskiej Fortuna).